AUDYT WEWNĘTRZNY WYKŁAD NR 4

DNIA 09-04-2011

Temat: Planowanie audytu i techniki

audytorskie.

Wykłady oparte na książce P. Winiarskiej i rozporządzeniach Rady Ministrów.

Audytor jest nieoddzielną częścią łady korporacyjnego.

Jest taki indeks giełdowy dla których jednostki

zadeklarowały, że są przejrzyste.

* Do czego odnosi się audyt w stosunku do czego?

Odp: przedmiotem audytu jest system kontroli

podatkowej.

* Do czego powstał audyt?

Odp: do tego aby zostawić firmę w lepszej kondycji niż

ją zastał.

Audyt jest to system kontroli wewnętrznej. Audyt ma

zapewnić kierownika o tym, czy system kontroli jest

odpowiednim systemem w zarządzaniu ryzykiem.

System kontroli wewnętrznej jeżeli jest (bo nie musi) obligatoryjnie.

Audytor jest to działanie sam kierownik wdraża system

kontroli wewnętrznej jest scalony i nie zagraża zarządzania ryzyka.

* Co to znaczy, że audyt jest obiektywny?

Odp: opiera się na znajomości rzeczy, odwiedza

audytora. Obiektywizm polega na tym, że każda opinia

wynikającą z badań i opinii trzeba udokumentować w

sposób niebudzący wątpliwości.

Dowodem audytu muszą być niesporne.

Opinia audytora nie może być porównywalna ale musi być

udokumentowana.

* Co oznacza niezależność?

Odp: nieuleganie wpływom osoby zlecającej osobie

audyt i osobie kierującej jednostką jak i osobom trzecim.

Audyt jako komórka i jedna osoba podlega pod zarząd.

Audytor na główny cel zapewnić kierownika o stanie kontroli wewnętrznej w taki sposób czy system kontroli wewnętrznej nie staje sprzeczność z celowi jednostki.

Audyt koncentruje się na procesach każdego rodzaju a nie na ludziach.

* Co to znaczy działalność audytu radcza?

Odp: audytor do pewnego stopnia powinien doradzać

kierownikowi, ale decyzje i nowych zmianach podejmuje

kierownik, a nie audytor. On tylko sprawdza.

Planowanie audytor pochodzi stąd, że audyt pochodzi z

działalności planowania.

Na ryzyko wpływają czynniki zewnętrzne jak i wewnętrzne.

Ryzyko zewnętrzne to w dużej części jest to ryzyko na które nie mają wpływu ale poprzez operacje terminowe mogą

wpływać dobrze na działalność.

Ryzyko wewnętrzne to np.: cena paliw, decyzje rządowe.

Czynniki wewnętrzne:

• rodzaj działalności,

• Obieg informacji

• Niedostosowanie informacji do działalności

Budżet dobrze funkcjonuje jak dobrze się dzieje.

Ryzyko mierzymy siłą oddziaływania w przyszłości i

prawdopodobieństwa wystąpienia.

Mapa ryzyka budowana jest na ocenie ryzyka.

Wyodrębnia się czynniki, które mogą mieć wpływ na ryzyko i przepisuje się im miary: grupuje się je według mapy ryzyka.

Te które mają największy wpływ w jednostkach pieniądza,

czyli utracie wartości.

Mapa ryzyka jest planowaniem ryzyka.

W planie audytu (roczny) ukazuje się wszystkie zadania

audytu uszeregowanego wg ważności.

Plan audytu sporządza się na podstawie mapy audytu.

Plan audytu zawiera:

• Zadania audytorskie

• Wykaz tematów audytu

• Harmonogram audytu

• Obszar audytu

Obszar ryzyka jest obszarem podany do audytu.

Każdy obszar audytu jest obszarem ryzyka ale nie każdy

obszar ryzyka jest obszarem audytu.

Plan audytu oparty jest na kilku niezbędnych informacjach:

• Ilu ludzi potrzeba, czy nie zakłóci to działania firmy

• Jakich środków potrzeba

• Ile czasu potrzeba

Do plany dołączona jest lista, w której autor zapisuje wszelkie informacje potrzebne do przeprowadzenia wcześniejszego

audytu, żeby nie zaczyna „od zera”.

(w jaki sposób prowadzony był poprzedni audyt, jakie zasady były wykorzystane, czy audyt jest możliwy do

przeprowadzenia własnymi słowami).

Nie korzystamy z outsourcingu bo badają tylko wycinek i

wydaje decyzje specjalistyczne.

Zadanie audytorskie – część zadania badania.

Zadanie powinno mieć nazwę i swój unikalny numer tj dowód księgowy.(nazwa, numer, termin zadania, cel jasny – krótki, podmiotowy i przedmiotowy cel audytu i kto jest audytorem).

Audytor na podstawie własnego zdania dobiera metody i

techniki przed rozpoczęciem, w trakcie badania i przy

weryfikacji badania.

Może być w formie harmonogramu(zestaw czynności w

czasie)

Audytor dzieli harmonogram na 3 części:

• Wstępna

• Właściwa

• Kończąca

Harmonogram może mieć różnego rodzaju układy.

Plan audytu dzieli się na zadania a każde zadanie ma program.

Takie zadania weryfikuje się poprzez czynniki:

• Jawności – ma być dostępne przekazane kierownikowi po

to aby zweryfikować dobrane techniki procedury.

• Sposób samooceny (powinien ocenić swoje zadania z kierownikiem).

Każda technika powinna być opisana itp.

Pełną dokumentację, która udowodni obiektywizm

audytora.

Audytor może jedynie opierać się na bezspornych

dokumentach.

Audytor jeszcze raz w trakcie badania powinien ocenić

ryzyko, czy na pewno przyjęte dla niego wartości są

prawidłowe.

Jeżeli sporządzi już się plan audytu następuje realizacja owego planu.

Następuje narada otwierająca.

Audytor aby przystąpić do działania musi mieć upoważnienie.

Narada otwierająca – audytor spotyka się z kierownikami

wcześniej uprzedzonymi i prezentuje program zadania

audytorskie.

Po naradzie audytor powinien zapoznać się z działalnością jednostki i procedurami przeprowadzania kontroli.

Po tym zapoznaniu następuje przystąpienie do badania.

Prowadzenie audytu polega na prowadzenie i weryfikację

testów.

Test zgodności polega na sprawdzeniu zgodności praktyki z zgodnością procedur.

Test wiarygodności – audytor nie opiera się na „pierwszym zdaniu”.

Polega na tym, że wyniki z rozmów powinien przeanalizować i po pewnym czasie podesłać kwestionariusze do osoby, z

którą rozmawiał, aby sprawdzić czy ta osoba powiedziała

wcześniej prawdę.

Kończy audyt narada zamykająca, gdzie spotykają się

kierownicy i audytor. Przedstawia on kierownikom projekt

sprawozdania.

Sprawozdanie jest efektem dogadania się tych dwóch stron.

Po naradzie audytor sporządza sprawozdanie. Sprawozdanie

kończy się rekomendacjami.

Takie sprawozdanie nie jest już konsultowane z nikim tylko trafia realizacji rekomendacji.

Występuje jeszcze audytor sprawdzający, który sprawdza na jakim poziomie jest wprowadzenie zmian zgodnie z

rekomendacjami.

Temat : Techniki badania audytu.

Dzielimy na 3 grupy:

1. Wstępne

2. Właściwe

3. Końcowe

Techniki audytu wstępnego – zapoznanie działania

(zapoznania) działalności jednostki.

Audytor powinien najlepiej rozumieć

* Co jest fundamentem rachunkowości?

Odp: zasady i metody rachunkowości a przede wszystkim

zasada zapisu dwustronnego.

• Zasadę zapisu dwustronnego

• Zapoznanie się z dokumentami

• Uzyskiwanie wyjaśnień od pracowników

• Obserwacje i oględziny (oględziny dotyczą pomieszczeń

a obserwacje ludzi – zza winkla obserwacja)

• Testy wprowadzające

Technika audytu właściwego :

• Obserwacje

• Oględziny

• Porównywanie

• Weryfikacja źródeł

• Rekonstrukcja zdarzeń

• Badania analityczne (analiza dokumentów księgowych).

* Kiedy występuje największa możliwość

przepuszczenia niepoprawnych dowodów?

Odp: na koniec roku, bądź w okresie „choroby”

pracownika który dekretuje dokumenty i musi być

wyznaczona nowa osoba niekoniecznie posiadająca

doświadczenie.

• Kwestionariusze

• Porównanie określonych badań

Technika audytu końcowego:

• Analiza wskaźnikowa (finansowa)

• Analiza porównawcza – bywa stosowana w okresie i

przestrzeni . Wychwyca czy pojawiają się

nieoczekiwane różnice. Musi być zgodność.

• Graficzna analiza procesów

Analiza porównawcza muszą wykazać, różnego rodzaju

niezgodności.

Analiza wskaźnikowa – jako narzędzie audytora – nie może

osiągnąć firma zysku jeżeli źle funkcjonuje system kontroli wewnętrznej. Audytor będzie zwracał uwagę na składowe

analizy wskaźnikowej.

Rodzaje wskaźników w analizie finansowej:

• Płynność

• Rentowność

• Zadłużenie

• Efektywność

Audytor zajmuje się analizą deternistyczną (pionową) a nie strukturalną.

• Techniki badania odchyleń przyczyn

• Kolejność podstawień

• Krzyżowe podstawianie

• Logarytmiczna

Powstanie odchyleń jest oznaką, że źle się dzieje.

Metody analityczne:

• Nieprawidłowość

• Błędy

• Wyodrębnić to co nie powinno być miejsca

Ważna jest analiza dla audytora analiza trendu. Jeżeli trend się pogarsza to oznaka, że będzie źle.